Veel Farangs (niet Thai) komen richting Thailand om het drukke en stressvolle leven achter zich te laten. "sorry baas maar ik moet echt even weg van alle dagelijkse stress." Eenmaal aangekomen en ingechecked in het hotel verruilen ze de schoenen voor slippers, gaat de korte broek aan en zijn ze klaar om het 9 tot 5 leventje om te ruilen voor dag stressvrij Indiana Jones avontuur. Met volle moed en waarschijnlijk Eye of TIger spelend in hun hoofd stappen ze hun hotel uit en komen ze bij een weg.

BAMMM instant stress. Hoe de fuck steek ik de weg over?

Het is ook best een hele opgave de eerste keer oversteken. Zo rijd men aan de andere kant en uhmmm ja dat is eigenlijk de regel. Oversteken doet mij erg denken aan het spelletje Frogger van vroeger. Des te meer je het speelt des te beter je erin wordt. Na een paar dagen dans je door het verkeer heen. Jij heel trots, terwijl de Thai helaas geen kruisje mag zetten op zijn "Farang my bumper don"t like you" bingo kaart.

Toch is er in het land van de Buddha een wijze les uit halen. Stress kan je alleen maar oplossen door bewust rustig te blijven. Een simpele les, terwijl Marleen ( Die knappe buurvrouw van kamer 205) ook druk bezig is met haar lessen. Ze Sawadee krakt zich een end heen overdag met haar massage cursus. Wel heel veel respect voor haar dat ze dit doet, terwijl ik ( de leuke buurman op kamer 204 de hele dag op avontuur ben. ( Vandaag Engelse les gegeven aan monniken)

Gelukkig hebben we de avond om leuke dingen te doen. Vanavond gaan we naar de bios en het mooie van een Thaise bios ( dat het geen Saentje is) is dat je eerst moet opstaan voor het volkslied. Maar eerst komt Marleen terug van school en chilled ze even op haar kamer. Het is immers belangrijk om te doen wat de titel van de blog ook zegt: Sabai Sabai ( Rustig aan)

Nou Pamela (leuke buurvrouw om de hoek) bij deze de beloofde update vanuit Thailand. ;)

Groeten,

Menno ( kamer 204 en nummer 39 bij Pam om de hoek)